Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: sylviallyan (cc, via Flickr)
opinie

Op z'n Duits | Weg met De UvA

Linda Duits,
18 mei 2018 - 08:26

In 2009 was ik een van de oprichters van DeJaap.nl. Bedenker Bert Brussen, toentertijd berucht als GeenStijl-scribent, vond het heerlijk om een links UvA-meisje in de redactie te hebben. De samenwerking maakte sommige mensen op Het Internet woedend. ‘De UvA’ was daar al geruime tijd een symbool voor iets veel groters.

Het verbaast me hoe lang die internetcultuur een alternatief universum is gebleven. Memes worden nog steeds als noviteit beschreven (bijvoorbeeld hier op – nota bene – De Correspondent) en hoewel Trump als ik dit schrijf al 1 jaar en 116 dagen president is, weten de meeste mensen nog steeds niet wat 4Chan is.

‘De UvA’ is het tegenovergestelde van 4Chan. Het is een woord dat beelden van genderdrammers oproept, diversiteitsgekkies, confettikinderen

‘De UvA’ is het tegenovergestelde van 4Chan. Het is een woord dat beelden van genderdrammers oproept, diversiteitsgekkies, confettikinderen. En deze termen staan op hun beurt weer voor alles wat rechts vindt dat er mis met links: identiteitspolitiek en vervreemding van de gewone man. Dit frame, want dat is het, staat uiteraard los van de werkelijkheid. De UvA is helemaal niet links, zoals ik hier al eerder betoogde. Als het Maagdenhuisprotest en de reactiepanelen van Folia één ding duidelijk maken is het juist dat er grote verdeeldheid heerst aan de universiteit.

 

Dat Maagdenhuisprotest paste overigens heel goed in het frame van ‘de linkse UvA’. Media pikten dat gretig op. In navolging van sites als GeenStijl schamperden ze om genderneutrale wc’s en de roep het curriculum te dekoloniseren. De kloof tussen stad en periferie kan aan de hand van ‘de UvA’ worden benadrukt en we zien dat stemmingmakers als Wierd Duk (‘de nationale onderbuikdynamo’) dan ook regelmatig doen.

Foto: Vittoria Dentes
Diversity officer Anne de Graaf

Enter Anne de Graaf. Aangesteld als diversiteitsofficier, een functie die rechtstreeks is voortgekomen uit het Maagdenhuisprotest en die daardoor vereist dat je op hete kolen moet lopen. Haar taak is het invoeren van de aanbevelingen van de Commissie Diversiteit, een commissie die het bloed onder de nagels vandaan haalde bij menig rechtsmens.

 

De Graaf liet zich na enige maanden arbeid interviewen door Trouw en viel pardoes in het frame dat redacteur Gerrit-Jan KleinJan voor haar had opgezet. Het resultaat was een stuk waarin zij gepositioneerd werd als tegenstander van commissievoorzitter Gloria Wekker. Die oppositionering was zo schokkend dat ik er een column over schreef waarin ik De Graaf beschuldigde van sluwheid.

 

Vrijwel direct kreeg ik een uitnodiging om op de koffie te komen. Ik trof een rustig bestuurderstype met licht Amerikaans accent. Ze vertelde dat ze de Maagdenhuisbezetters dankbaar is voor de kansen die zijn voortgekomen uit hun protest. Dit was helemaal geen anti! Hoe kon het dat ze zo werd neergezet in Trouw? Ik was ervan uitgegaan dat De Graaf inzage had geëist in het interview voor publicatie en dat ze dus akkoord was met de inhoud. Het eerste bleek te kloppen, het tweede ligt ingewikkelder.

Op Twitter dreigt alt-rechts inmiddels met een burgeroorloog. Daar zit ik niet op te wachten, want ik wil niet naar een werkkamp

In ons gesprek zei De Graaf dat ze samen met Bureau Communicatie had geprobeerd de tegenstelling te corrigeren (‘dimmen’ was haar woordkeuze) maar dat KleinJan daar geen gehoor aan had gegeven. Uiteindelijk, zo vertelde ze, hadden ze besloten het zo te laten: niet publiceren was een stap te ver. In een email na inzage op een eerdere versie van deze column kwam ze daarop terug: hij had hun suggesties wel overgenomen, het was nadrukkelijk niet de schuld van de journalist.

 

‘Gloria Wekker is een symbool geworden’ zei De Graaf tijdens ons gesprek, ‘haar naam is een trigger’. Wat de gevolgen daarvan zijn, voor haar eigen functie en voor de UvA, onderschat ze. Hoewel De Graaf dit zelf niet zo ziet, heeft KleinJan haar gebruikt om de polarisatie in Nederland aan te wakkeren. Dat is een minne daad, gericht op het creëren van ophef om clicks te genereren.

 

Ik weet precies hoe dat werkt, ik leerde het van Bert Brussen. Mijn eerdere column over De Graaf was fel en mijn opmerking over plagiaat nodeloos kwetsend. Ik heb haar daar mijn excuses voor aangeboden. Ik wil niet nog een lullige column over haar schrijven en het gaat ook helemaal niet om de persoon De Graaf. Zij werkt decentraal lekker door en ik weet zeker dat al haar bedoelingen goed zijn. Desalniettemin mist ze zicht op hoe hard en hevig dit debat in Nederland gevoerd wordt en wat het effect daarvan kan zijn.

 

Het Trouw-interview laat zien hoe het oppositionele frame vol hyperbolen dat eerst een internetdingetje was de mainstream heeft bereikt. Online is de toon ondertussen veel harder dan tien jaar geleden. Op Twitter dreigt alt-rechts inmiddels met een burgeroorloog. Daar zit ik niet op te wachten, want ik wil niet naar een werkkamp. Bevecht dus het frame, spreek mensen aan op de onjuistheid ervan. En dan beloof ik minstens een jaar geen grapjes meer te maken over de regio.